Merel was als eerste op vanmorgen: om kwart over 5. Theo volgde al snel en ik kwam om half 7 eruit. Weer een superrelaxed begin met een ontbijtje op het terras.

Het was al vroeg weer supermooi weer en dat roept echt om zwemmen. De coldtub in de tuin is heerlijk, maar daar kan je niet in zwemmen.
Hier niet zo ver vandaan is een dorpje dat heet Sparks. En in Sparks heb je de Sparks Marina. Een haven dus. Aan/in een meertje en dat meertje heeft ook een openbaar strandje. Daar zijn we maar eens gaan kijken vandaag. Nog niet om de hele dag te gaan zitten, maar meer om te kijken of het een locatie is om dat later wel een keer te doen. Uiteraard hadden we wel onze zwemspullen aan, want het was alweer ruim in de 90 graden toen we vertrokken om half 10.

En het is inderdaad een geinig strandje. Wel klein, maar we gaan er volgende week gewoon een keer een middagje heen .
Vandaag zat het zwemmen er helaas niet in. Want de lifeguards waren er nog niet. En dan mag je niet zwemmen. Sterker nog, je mag niet eens pootjebaden.
Het was ons te heet om nog ruim een uur rond te hangen daar, dus dat zwemmen bewaren we voor een ander keertje.

Nog wel even een geocache opgepikt. Onze eerste in de VS!

Oh, wat ook superschattig was, waren de eekhoorns. Naast het pad bij het meertje is een muur gebouwd. Van rotsblokken. En tussen die rotsblokken zitten grote gaten. Omdat ze natuurlijk niet als keurige bakstenen op elkaar passen. En in die gaten wemelde het van de eekhoorntjes. En hoewel ze natuurlijk niet tam waren, waren ze wel helemaal niet bang voor mensen. Zo schattig!

Minder schattig was een ander diertje vanmorgen. Ach, als ik er aan denk krijg ik weer bijna tranen in m’n ogen. We zaten na het ontbijt in de kamer, vliegt er opeens een vogel tegen het raam. Nou gebeurt dat wel vaker, maar dit was echt zo’n klap, dat zou wel eens een gewonde vogel of erger kunnen betekenen. Merel en ik naar buiten geracet, om te kijken of het wel goed ging. Maar nee, hij lag nog op de grond te hijgen. In mijn handen blies hij zijn laatste adem uit. Zo zielig.
We hoopten eigenlijk dat ie alleen maar bewusteloos zou zijn, dus we hebben ‘m ergens onder een struikje in de schaduw gelegd. Als ie dan bij zou komen, kon ie zo weg.
Toen we terugkwamen uit Sparks lag hij er echter nog steeds. Zonder bewogen te hebben. Ah gossie, het arme ding.

Nou ja, that’s nature zullen we maar zegge.

Over natuur gesproken. Morgen gaan we beginnen aan onze eerste rondreis. En dus moesten er wat voorbereidingen getroffen worden. Eén daarvan was tanken. De Pathfinder van Walther rijdt op benzine met een hoog octaangehalte. We hebben getankt bij Shell (hee, we blijven Hollanders) en gekozen voor V-Power. En weet je wat die hier kost? $3,35 per gallon. Da’s omgerekend in euro’s zo’n €0.80 per liter. Kijk, dat zijn leuke bedragen. En ik wil niet zeggen dat ik lachend aan de pomp stond, maar het scheelde niet veel.

Vanmiddag moesten we ook nog even naar een winkel, want we hebben voor Merel per ongeluk haar te kleine slippers meegenomen en haar goede slippers thuis laten liggen. Verderop zit een mall en daar zijn we lekker doorheen geslenterd. Paar winkeltjes in geweest en rond gekeken, maar behalve de slippers niets gekocht. Wel bijna. Want bij één van de winkels hing een jurk waar Merel al heel lang verliefd op is. Die had ze thuis op de site van Large.nl voorbij zien komen, maar daar was hij in no time uitverkocht in haar maat. En nou zagen we ‘m hier ineens in net zo’n obscuur winkeltje als Large zomaar hangen! En hij was er nog in haar maat ook. Yeah!

Gauw gepast en … hij paste niet. Te groot, maar ook niet het juiste model om ‘m dan maar op de groei te kopen. Ah, wat jammer.
Wie weet komen we later in de vakantie nog wat leuks voor haar tegen, want het is natuurlijk wel leuk om iets qua kleding te kopen wat in NL (nog) niet te krijgen is.

Nou, wat nog? Oh ja, brood. Zoals ik al eerder schreef is het brood hier allemaal niet zo daverend. Suzan, de vriendin van Walther, had ons nog wel een tip gegeven wat we dan zouden kunnen kopen, namelijk French roles die je zelf af moet bakken, maar die kunnen we niet vinden! Wat we wel tegenkwamen was kant en klaar deeg voor een heel brood. In de vriezer. Ontdooien, paar uur laten liggen en dan in de oven.
Die moest ik wel eerst even schoonmaken, want toen ik die gisteren aanzette spoog hij gitzwarte rookwolken uit.
Het broodje heb ik vanavond gebakken en het ziet er veelbelovend uit! Nog niet geproefd, dat gaan we morgenochtend doen. Ben heel benieuwd.

Straks nog even een ander huishoudelijk klusje doen, namelijk wassen. Volgens Walther doet zijn wasmachine er een kwartier over om een was te draaien. Ik geloof het gewoon niet, maar straks zal ik het weten.

Theo hoeft vanavond de deur niet meer uit, want de mensen die vanavond aan zouden komen hebben ook vertraging opgelopen. Zij zijn gisterenavond in Londen gestrand en komen nu morgen pas aan. Maar ja, dan zijn wij al weg.

En dan zit er wederom een dag op. Weer eigenlijk niets spannends gebeurd, maar daar komt morgen hopelijk verandering in. Dan gaan we de natuur in en staan Lassen Volcanic National Park en McArthur-Burney Falles State Park op het programma.